Quote 141 Gepoetste gleuf zonder haar graag ! ©

Welke fascinerende afwijking moet je hebben om je grote koperen brievenbus met een zware klep, aan de binnenkant uit te voeren met een dubbele behaarde gleuf. De kunst is om de opening tussen die twee harige randen te vinden om je onberispelijke A4′ tje naar binnen te kunnen laten ‘glijden’, en wel zo, dat als het eenmaal op de vloer ligt of in een kastje is opgevangen, het nog steeds een ongekreukt A4’tje is. Vaak is post van voorgangers blijven hangen en is er geen ruimte voor nieuwe inbreng. Dat moet je dan eerst dieper die gleuf in duwen tot er geen weerstand meer is. Dan pas is het tijd voor jouw beurt. Overigens voor gynaecologen in wording werkelijk prachtig oefenterrein. Ik moet er zelf niet aan denken, maar ieder z’n liefhebberij. En dan heb je die vreselijke kinderen die achter zo’n behaarde gleuf wonen. Met aldoor dezelfde irritante namen als: Merlijn, Tim, Thijs, Stijn en Niels, Emma, Julia, Sanne, Noa en Lieke.  Zij openen de deur met een ruk en zien niet eens dat jij op je knieën bezig bent dat A4’tje, in ‘nieuwstaat’ van je politieke partij  naar binnen te schuiven. Vaak staan ook de namen van de hond of de kat erbij : Max, Rambo, Boris, Lady of Kim, en Tommy, Tijgertje of Simba. Walg, walg zou mijn bijdehante buurmeisje zeggen. Bij een weduwe met een prachtige gepoetste koperen klep en twee poezen, Minou en Mylou accepteer je alles, zelfs een dubbele harige gleuf. Maar dat yuppengedoe met zes namen onder één nog nooit gepoetste brievenbus, exclusief het vee, met dankzij een rits verschillende huwelijken drie verschillende achternamen is  heel voorzichtig uitgedrukt hoogst irritant. O ja, ik vergeet er nog een paar: Ralph, Georgina, Mirte, Tobias, Daan en Roos. Ik weet niet meer of het honden, katten of kinderen waren. In ieder geval waren het er te veel. Walg, walg.